Petra Achterstraat besteedde haar zomervakantie in Egypte. Niet zozeer om pyramides te zien of te snorkelen in de Rode Zee, maar om lokale christenen, kerken en projecten te bezoeken die door Stichting Ismaël worden ondersteund. Haar ‘ooggetuigenverslag’ gaat ze delen met schoolkinderen in Nederland die ze bezoekt om voorlichting te geven over het werk van de stichting. Een interview met Petra over haar reis.
Waarom kies je voor een alternatieve vakantiebestemming?
Dat heeft meerdere redenen. Ik voel me aangetrokken tot de Arabische cultuur. Het is waardevol om je tijd te besteden om broeders en zusters te ontmoeten. Ik kon mijn Arabische taallessen toepassen en als voorlichter voor Stichting Ismaël krijg ik een beter beeld bij de projecten, de mensen en het wel en wee. Ook het onbekende vind ik mooi. Je weet nooit hoe je dag er echt uit gaat zien en wat je tegen zal komen. Elke dag is weer anders als je daar bent.
Wat viel je op tijdens deze reis?
In de afgelopen jaren heb ik honderden kinderen verteld over het werk van Stichting Ismaël. De verhalen en de foto’s uit de presentatie ken ik door en door. Maar om er echt te zijn en rond te lopen heeft toch een andere dimensie. Het roept herkenbaarheid op, maar het is veel kleurrijker als je er zelf bent. Het project of de situatie komt echt tot leven. Je krijgt een inkijkje in persoonlijke levensverhalen, omdat je ook bij de mensen logeert. Ik voelde me een ooggetuige daar.
Wat trof je tijdens de reis?
Meerdere dingen, maar met name de kleine situaties of verhalen die lokale christenen vertelden en die indrukwekkend zijn. Ik deel vijf verhalen:
1) Groei door gebed
Deze kerk begon met vijf bidders…
Bij het bezoek aan een kleine kerk hoorde ik het verhaal dat er in de gemeente een ruzie ontstond. Er bleven slechts vijf leden over die trouw bleven, samen kwamen en samen baden voor een herstel en een opwekking. Een dominee ervoer een roeping om deze ‘bijna lege kerk’ nieuw leven in te blazen. Hij bezocht oude kerkleden, maar de meesten gooiden de deur voor hem dicht vanwege de oude ruzie. Toch zette hij door en met name jongeren van 15 en 16 jaar waren vol overgave en toewijding om de kerk te dienen en de bijeenkomsten te bezoeken. Het was niet de mooiste kerk, maar je zag, hoorde en voelde dat de Woorden van God verfrissend waren. De jongeren waren leergierig en hongerig naar het Woord en voelden zich betrokken bij de kerk. God gaf Zijn zegen aan die kleine gemeente, de jongeren en de dominee.
“Het was niet de mooiste kerk, maar je zag, hoorde en voelde dat de Woorden van God verfrissend waren.”
2) Gouden sieraden voor de kerk
Kerk in aanbouw, deels betaald door de gemeenteleden zelf.
Op bezoek bij een andere kerk, vertelden de mensen dat ze naast geld uit het buitenland ook zelf hadden bijgedragen aan de bouw van een nieuwe kerk. Zo was er een jongetje die een week zijn zakgeld, bij elkaar 6 Egyptische pond, zo’n 20 eurocent had gespaard en voor de kerk had gegeven. Veel gemeenteleden gaven de gouden sieraden die ze hadden. Sommigen een bruidsschat, of een andere vorm van rijkdom om te betalen voor het nieuwe kerkgebouw. Hoewel hun huisjes geen enkele luxe kennen en sommigen uit armoede zelfs tussen de graven, gaven ze dat wat ze wel hadden. Wij geven van onze overvloed, maar zij geven vanuit hun tekort. Zou jij zelf je trouwring geven aan de kerk?
3) Gewoon doorgaan
Tijdens een kerkdienst viel de stroom uit. Geen nood. De dienst ging door, de mobieltjes aan op de zaklampstand en zo werd de voorganger belicht zodat hij verder kon spreken.
4) Hoe moet je knippen?
Toen we bij een knutselwerkje een etuitje versierden, kwamen we erachter dat de meeste oudere kinderen niet konden knippen, omdat ze dat niet hadden geleerd. Het onderwijs is erg gericht op dingen onthouden uit het hoofd.
Veel mensen denken dat je niet leert van spelen en knutselen. Zelfs kleuters moeten een examen afleggen, waarbij allerlei dingen in het hoofd gestampt moeten worden. Hierdoor is de fijne motoriek van kinderen en jongeren niet ontwikkeld op het gebied van knutselen. Ze genoten enorm van een knutselactiviteit. De juffen vonden het zo leuk dat ze zelf ook mee wilden doen en binnen vijf minuten zaten de kinderen met hun leerkrachten lekker te tekenen.
5) Een willekeurige voordeur
In een straatje met heel veel voordeurtjes, liepen we achter de voorganger aan en gingen een voor ons willekeurig huisje binnen. Er was weinig; een oven van klei en een kamertje waar een ernstige zieke oma op bed lag. We hebben daar samen gebeden voor haar. Dat was een mooi moment, maar we beseften dat achter iedere voordeur een verhaal schuilt. Hoeveel leed en lijden is er?
“we beseften dat achter iedere voordeur een verhaal schuilt. Hoeveel leed en lijden is er?
Hoe gaan ze daar met onderdrukking om?
De spanning vanwege je geloof is sluimerend aanwezig. Je mag geloven, maar een bekering vanuit de Islam naar het Christendom kan gevaarlijk zijn. Je kan worden opgepakt of bedreigd en soms vinden er aanslagen op christenen plaats. Er wordt veel in de gaten gehouden. Tegelijkertijd zijn veel christenen nuchter en geven aan dat het geen issue voor hen is. Velen hebben een groot vertrouwen in God. Als je gelooft, leef je eigenlijk automatisch onder spanning.
Mijn indruk van de gastlessen/presentaties van Stichting Ismaël:
- ze zijn interactief
- ze hebben een vernieuwend thema
- er zijn tastbare producten
- er zit een goede duidelijke lijn in het verhaal
- ze zijn praktisch, de kinderen gaan ook echt iets doen
Bernice Goud, leerkracht bij CBS D’n Akker te Waarde
Je bent nu ooggetuige, wat neem je mee voor je komende presentaties?
Op bezoek bij de kerk die te klein is voor de hele gemeente.
De talloze persoonlijke verhalen. Ik heb zelf ook veel foto’s en video’s gemaakt, die ik kan gebruiken bij mijn presentaties. De bezoeken die we aflegden, waren een wederkerige bemoediging.
Twee dingen vielen ons onder andere op:
1) Veel jongeren ontvluchten hun geboorteland om op een plek elders een betere toekomst op te bouwen. De één zijn zoon zit in Europa. De ander haar dochter is een vluchteling in een ander land. Families vallen uit elkaar.
2) De prijzen in de Egyptische supermarkt zijn vergelijkbaar met Nederlandse prijzen. Alleen hun inkomen is tien keer zo klein als dat in Nederland. Wat koop je dan? Je komt niet of moeilijk rond en er is veel financiële stress, helemaal als je ook bijvoorbeeld medicijnen nodig hebt.
Wat wil je nog kwijt over de reis?
Egyptenaren zijn gastvrije mensen.
De mensen waren behulpzaam en gastvrij. Ze hebben oog voor je. Als je met broeders en zusters spreekt, is hun vertrouwen op God zo ontzettend groot. We realiseren ons dat we, als westerse christenen, materiele welvaart kennen en ons daardoor niet zo afhankelijk voelen van Hem. Dat is ook wel eens beschamend. Gelukkig kunnen we via gebed, geld, bemoediging, tijd en aandacht van betekenis zijn, want ze hebben onze blijvende steun echt nodig. Tegelijkertijd hebben wij hun steun en gebed even hard nodig.
“Gelukkig kunnen we via gebed, geld, bemoediging, tijd en aandacht van betekenis zijn.”
Sinds 2020 geeft Petra Achterstraat (1988) voorlichting op basisscholen over de projecten van Stichting Ismaël. Vaak sparen scholen, jeugdverenigingen of kinderclubs voor een bepaald doel met een bepaald thema. Haar gastlessen voor de kinderen zijn verrijkend en eigentijds. Ze is zelf juf op de School met de Bijbel in Gameren.
Vraag een spaarproject of presentatie aan op jouw school! Mail Petra