Het Suikerfeest duurt drie dagen. Mensen eten lekker en geven elkaar cadeautjes. Kinderen krijgen nieuwe kleren. Meisjes en vrouwen maken zich mooi met henna. Dat is een oranje of rode kleurstof waarmee je op je huid kunt tekenen. Het Suikerfeest begint ’s ochtends met het ochtendgebed. Iedereen gaat dan naar de moskee.
Zo ook mijn buren. Ik heb een erg goede band met mijn buren en ze beschouwen mij als lid van hun familie. Voor mij erg kostbaar. De avond voor het Suikerfeest kreeg ik dan ook de vraag of ik met hen mee zou willen de volgende ochtend naar de moskee. Half 5! Oeps best wel vroeg… Ze vertelden me dat ze gingen bidden, en dat heel de wijk naar die moskee komt om te bidden en het begin van het Suikerfeest te vieren. In de eerste instantie dacht ik: oh interessant om eens mee te maken. Maar ik voelde ook dat ik eerst Gods wil moest vragen en zoeken in dit alles. Ik heb mijn buren verteld erover na te denken.
Wat heb ik uiteindelijk gedaan?
Ik ben gaan bidden om Gods leiding hierin. God sprak al vrij snel tot mij door Zijn Woord, uit 2 Korinthe 6: 14 Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?
Vooral het laatste stuk sprak tot mijn hart: wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis. Dat bracht mij naar een ander Schriftgedeelte, naar Efeze 5: 10, 11: Beproevende wat den Heere welbehaaglijk is. En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraf ze ook veeleer.
Het was duidelijk voor mij. Ik hoor niet in de moskee, ik kan niet meegaan met mijn buren. Eerlijk gezegd zou het mij ook veel pijn en verdriet doen als ik al die mensen Allah zie aanbidden. Het is zo’n grote leugen waar ze in geloven.
Het volgende punt was hoe vertel ik dit mijn buren? Hun uitnodiging was gemeend en ze proberen mij liefdevol te betrekken bij hun leven. Ik wil hen niet kwetsen of ondankbaar overkomen door niet mee te gaan. In deze cultuur ligt dit allemaal heel gevoelig dus moet je zoiets goed overdenken.
Ik ben gaan bidden en door mijn gebed heen hoorde ik Gods stem. Hij sprak tot me: wees eerlijk, draai er niet omheen, maar vertel eerlijk waarom je niet met hun meekunt. Geen smoesjes, maar vertel dat je Mij dient en daarom niet naar de moskee kunt.
Eerlijkheid, oprechtheid… ik vond het echt lastig. Maar God had gesproken en was zo duidelijk. Ik kon er niet omheen.
Uiteindelijk ben ik naar een van de buurmeiden gegaan. Ik heb haar en haar familie allereerst bedankt voor de uitnodiging en dat ik het ontzettend waardeer dat ze mij willen betrekken bij zo’n belangrijk moment voor hen. Maar daarna heb ik liefdevol maar eerlijk verteld dat ik als christen niet met hen mee kan gaan naar de moskee. Dat ik daar Mijn God niet vind, en het niet de plaats is waar ik Mijn God kan aanbidden. Ook heb ik gezegd dat ik liever niet naar de moskee ga omdat het mij pijn doet zoveel mensen te zien bidden, maar niet tot Mijn God. Ze was wat verbaasd, ze zei maar we geloven toch allemaal in één God? Je kunt toch gewoon meegaan en bidden tot jou God? Uiteindelijk is het toch allemaal dezelfde God? Ik dacht: oh hier moet ik oppassen. Ik hoorde Gods stem: wees eerlijk, draai er niet omheen. Ik heb haar liefdevol maar eerlijk verteld dat mijn God toch echt een heel andere God is dan Allah die zij aanbidden. En dat ik me daarom niet thuis voel in de moskee.
Gelukkig was hun reactie goed. Ze kennen mij, en waardeerden mijn eerlijkheid. Ik voelde me opgelucht. Terwijl zij die ochtend gingen bidden in de moskee, ben ik thuis gaan bidden voor mijn buren, of ze de enige ware God mogen leren kennen. De enige God die ons verlossing kan brengen. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Tegelijkertijd voelde ik me gesterkt en blij dat ik mocht getuigen en opkomen voor Zijn Naam! Dan mocht ik wat zaadjes strooien in deze familie, mijn gebed is dat God dit bewerkt met zijn Geest. Tot glorie van Zijn Naam!
Meer lezen?
Lees hier meer over de Woestijnleven projecten.
Helpen?
Wilt u deze projecten een financiële impuls geven?
Uw gift (ANBI, fiscaal aftrekbaar) is heel hartelijk welkom op rekeningnummer
NL68 TRIO 0786 7131 43 t.n.v. Stichting Ismaël
Hebt u de mogelijkheid om periodiek te steunen?
Klik hier en kies als bestemming Woestijnleven (veldwerkers algemeen).